Deze column schrijf ik tijdens het gekrakeel rond de Miljoenennota. Het deed me terugdenken aan de columns van Rosanne Hertzberger in de NRC. Hoewel ik haar conclusies niet altijd deelde, was ik elke week wel nieuwsgierig naar haar bombardement van argumenten om een onderwerp te fileren.

Regelgeving. Nodig, maar wat lijkt vaak vergeten te worden is de werkbaarheid en uitvoerbaarheid in de praktijk van alledag. De praktijk van het mkb wel te verstaan. Ben je bezig met een klant en het product of dienst dat je verkoopt, dan zit je niet te wachten op allerlei administratieve verplichtingen. Die weliswaar vaak een goed doel dienen, maar wel als extra belasting op de mkb-schouders neerdalen. De initiatieven voor regelgeving, al dan niet vanuit EU Richtlijnen geboren, komen steeds vaker uit Brussel. Je kunt je afvragen of ze het ondernemen voor het mkb zo langzamerhand niet tot een bureaucratische uitdaging maken.

Als ondernemer ben je altijd met de toekomst van jouw bedrijf bezig. Je breidt je productie uit of brengt nieuwe klantvragen in kaart. Steeds vaker speelt duurzaamheid een rol. Je wilt niet alleen met de toekomst van je bedrijf bezig zijn, maar voelt ook verantwoordelijkheid voor de wereld die wij onze kinderen nalaten. Je denkt na over afvalstromen, energieverbruik en materiaalgebruik. In 2050 moeten we van het gas af zijn, maar misschien wil jij het wel eerder? Je loopt nu nog wel tegen een vol stroomnet en netcongestie aan. De capaciteit is nog niet overal toereikend.

HISWA, hét watermerk zag ik op de voorkant van een boek hier op kantoor. HISWA, water en merk. Voor alle watersporters van mijn generatie een logische combinatie, want bij elk watersportbedrijf zag je het mooie logo groot op de gevel. Zo zorgden al die ondernemers er samen met de beurzen voor dat de naam HISWA zichtbaar was bij het publiek. En koppelden ze bij elk contact ons merk aan kenmerken als watersport, kwaliteit, gastvrijheid en plezier. Dingen die consumenten op dat moment ervoeren. Er werd gewerkt aan een positieve merkbelofte aan het publiek.

Laatst bezocht ik het Duurzaamheidscongres Kampeerbranche in de Utrechtse Jaarbeurs, samen met enkele studenten van de BUas opleiding Sustainable Outdoor Hospitality Management. Het was een leuk moment voor hen om te netwerken. Het was ook een inspirerend evenement, waar duidelijk werd gemaakt hoe urgent het is om te zoeken naar oplossingen die bijdragen aan het verminderen van uitstoot en het vergroten van de biodiversiteit.

Terwijl de regen gestaag tegen het raam tikt, lijkt het weerbericht soms een symfonie van somberheid. Maar laten we niet vergeten dat elke regendruppel een schakel kan zijn in de ketting van vernieuwing. In plaats van de regen te zien als een ongewenste gast, zouden we hemelwater moeten omarmen als een bondgenoot van groei.

De krapte op de arbeidsmarkt zal nog wel een tijdje voortduren. Het aantal jongeren in Nederland neemt immers af. Dus ook het aantal jongeren dat kiest voor een technische opleiding en dat geschikt is voor het werk in onze branche. Het is dan ook niet verwonderlijk dat bedrijven ‘ach en wee’ roepen. En jongeren ‘hoera’, want zij kunnen kiezen waar zij willen werken.

De corona-uitslag voor onze branche was positief te noemen. Na de uitbraak van de pandemie hield iedereen zijn adem in maar toen mensen ontdekten dat een boot een prima bubbel is, nam de vraag naar alles wat drijft spectaculair toe. We hadden zogezegd het tij mee.

Ik hoor en lees de laatste tijd veel over polycrisis: het in elkaar grijpen van meervoudige crises. Het gaat niet alleen om een klimaatcrisis, maar ook om een sociale crisis, een politieke crisis. De uitdagingen waar de maatschappij voor staat zijn niet alleen complex, ze raken ons allemaal en zijn niet op te lossen met een ‘quick fix’. Vooral ondernemers voelen dit: enerzijds zitten ze gevangen in de concurrentieslag om de consument, anderzijds moeten ze voldoen aan nieuwe regels en wetten.

Tip: luister voor je deze blog leest naar het lied ‘Anne-Fleur Vakantie’ van Roxy Dekker. Voor wie het niet kent: het is een hit op TikTok met miljoenen views. Het gaat over een Anne-Fleur, wat staat voor meisjes die ogen als kakkers en doen alsof ze uit het Gooi komen. Ze gaat op vakantie naar Ibiza en zet daar de bloemetjes buiten: met een lawa (lange wandeling) en esma’s (espresso martini).